το διακύβευμα των εκλογών

Ο πρωθυπουργός μας, προσπάθησε πριν από μερικές ημέρες, να μας πείσει με το διάγγελμά του ότι, ο μόνος τρόπος για να βγει η χώρα από την οικονομική κρίση είναι η εφαρμογή των πολιτικών της κυβέρνησής του, οι οποίες έχουν σαν στόχο την επίτευξη των δεικτών που μας υπαγόρευσε η τρόικα με το «μνημόνιο». Ζήτησε δε από τον Ελληνικό λαό, να επικυρώσει τις πολιτικές αυτές, ψηφίζοντας τους συνδυασμούς που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Σε αντίθετη περίπτωση, θα εκλάβει το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών σαν απόρριψη των πολιτικών του και θα ζητήσει εθνικές εκλογές.

Το δίλημμα Παπανδρέου, περιέχει ένα παράδοξο και δύο παραδοχές με τα οποία δεν είναι ανάγκη να συμφωνούν οι Έλληνες. Το παράδοξο είναι ότι οι Έλληνες που συμφωνούν με το μνημόνιο και τον τρόπο εφαρμογής του από την κυβέρνηση Παπανδρέου, θα πρέπει να το αποδείξουν ψηφίζοντας υποψήφιους που ίσως θεωρούν ανίκανους. Η 1η παραδοχή είναι ότι οι πολιτικές της κυβέρνησης του θα οδηγήσουν στην επίτευξη των στόχων του μνημονίου, που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται, ενώ η 2η παραδοχή είναι ότι το μνημόνιο θα οδηγήσει στην έξοδο της χώρας από την κρίση, που μέχρι στιγμής, επίσης δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται.

Επειδή οι περισσότεροι Έλληνες μάλλον δεν συμφωνούν με το παράδοξο και τις παραδοχές του Γιώργου Παπανδρέου, το βράδυ των εκλογών θα ζήσουμε την εμπειρία των ατέλειωτων συζητήσεων για τον νικητή και το μήνυμα των εκλογών. Θα απολαύσουμε πολιτικούς και δημοσιογράφους να λενε ανείπωτες βλακείες στην προσπάθειά τους να ερμηνεύουν τα αποτελέσματα όπως τους συμφέρει.

Παράλληλα με τον Γιωργάκη και ο έτερος «αρχηγός» βάζει στον Ελληνικό λαό ένα δίλημμα, το αντίστροφο από αυτό του Παπανδρέου. Ο Σαμαράς υποστηρίζει ότι το μνημόνιο δεν ήταν απαραίτητο αλλά δρομολογήθηκε από τον Γιωργάκη, επειδή δεν έβρισκε άλλο τρόπο να περάσει τις αλλαγές που ήθελε. Επίσης, τον κατηγορεί ότι αντί να δανεισθεί έγκαιρα, ανέβασε τα spreads με τις δηλώσεις του, ενώ αυτός θα χειριζόταν καλύτερα την κατάσταση και θα εξοικονομούσε λεφτά χωρίς την ανάγκη μνημονίου και τρόικας..

Το δίλημμα Σαμαρά περιέχει επίσης ένα παράδοξο και δύο παραδοχές με τα οποία, επίσης δεν είναι ανάγκη να συμφωνούν οι Έλληνες. Το παράδοξο είναι ότι ενώ έχει τον τρόπο να σώσει την χώρα από την κρίση, δεν ζητάει εκλογές για να τον εφαρμόσει. Η 1η παραδοχή είναι ότι είναι εναντίον του μνημονίου, παρ’ όλο πού επανειλημμένα έχει δηλώσει, ότι αν στην βουλή απαιτούταν απόλυτη πλειοψηφία θα ψήφιζε υπέρ του μνημονίου ενώ μόλις πριν λίγες ημέρες δήλωνε στην σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος ότι η ΝΔ στήριξε τις διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται για να βγει η χώρα από τη κρίση. Η 2η παραδοχή είναι ότι αυτός έχει το τρόπο, να βγάλει την χώρα από την κρίση μέσα σε έναν χρόνο, χωρίς νέα μέτρα, άποψη που παραπέμπει στην σφαίρα της μεταφυσικής.

Οι δύο μονομάχοι βάζουν τους Έλληνες ανάμεσα σε δύο διλήμματα. «Εγώ ή το χάος» λέει ο Γιώργος και «εγώ ή το μνημόνιο του άλλου» λέει ο Αντώνης. Αυτό που δεν λέει κανένας από τους δύο είναι ότι οι Έλληνες δεν τους εμπιστεύονται πια.

Δεν εμπιστεύονται τον Γιώργο Παπανδρέου επειδή προέρχεται από το κόμμα με την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση της χώρας, το κόμμα που γιγάντωσε τον δημόσιο τομέα και εξέθρεψε τις πελατειακές σχέσεις, ανέχθηκε την φοροδιαφυγή και υπέθαλψε την διαφθορά. Το κόμμα, που αδιαφόρησε για την μείωση της παραγωγής και προέτρεψε τους Έλληνες στην λάθρα ζωή των δανεικών και των γιαλαντζί επιχορηγήσεων. Και ενώ του δόθηκε πριν από έναν χρόνο, η ευκαιρία να δείξει αν είναι διαφορετικός αυτός προτίμησε να περικόψει μισθούς και συντάξεις ενώ δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή και την διαφθορά και φοβήθηκε να περιορίσει τον υπέρογκο δημόσιο τομέα.

Επίσης, δεν εμπιστεύονται τον Αντώνη Σαμαρά, όταν μόλις πριν έναν χρόνο το κόμμα του ολοκλήρωνε την καταστροφή των δημοσιονομικών της χώρας, ενώ είχε ψηφισθεί για εξυγιάνει την κατάσταση. Το κόμμα, που ενώ επικαλούταν ότι θα μεταρρυθμίσει το διεφθαρμένο κράτος, ενίσχυσε με εκπληκτική ακρίβεια όλα τα φαινόμενα που κατέκρινε. Και ενώ του δόθηκε και αυτού, η ευκαιρία να δείξει αν είναι διαφορετικός, αυτός επανέλαβε την κλασική συνταγή του λαϊκισμού και της στείρας αντιπολίτευσης.

Και παρόλο που και οι δύο ευαγγελίζονται ότι είναι «νέοι ηγέτες» των κομμάτων τους, με νέες ιδέες και άλλες αντιλήψεις, αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι είναι συνέχεια των προηγούμενων και αυτά τα δύο κόμματα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Απλά, όταν ζορίζονται αντικαθιστούν τον αρχηγό και τα 3-4 πιό προβεβλημένα στελέχη ενώ παραμένουν ίδιοι, όλοι οι παρατρεχάμενοι στα υπουργεία, στους οργανισμούς, στις ΔΕΚΟ και στις επιχειρήσεις που συνεργάζονται, δηλαδή όλοι όσοι διαχειρίζονται και ασκούν την εξουσία.

Αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ από όλα, είναι ότι και οι δύο κάνουν μια 3η παραδοχή, την πιο εκνευριστική από όλες. Συνεχίζουν να είναι σίγουροι ότι θα ψηφισθούν οι υποψήφιοί του ενός από τα δύο αυτά κόμματα και όχι κάποιου άλλου. Είναι απόλυτα σίγουροι ότι οι Έλληνες ξεχνάνε γρήγορα, πείθονται εύκολα και φοβούνται να απομακρυνθούνε από αυτά τα δύο κόμματα. Με ενοχλεί δε, γιατί φοβάμαι ότι έχουν δίκιο.

Για μένα, το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι ή καταψήφιση των υποψηφίων και των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στέλνοντας το μήνυμα ότι οι Έλληνες επιτέλους άρχισαν να αποκτούν πολιτική ωριμότητα.

Στην σημερινή συγκυρία έχει μεγαλύτερη σημασία να απεμπλακούν οι Έλληνες από τα κόμματα που έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι, παρά να συμφωνούνε απόλυτα με την πολιτική αντίληψη αυτών που θα ψηφίσουν.
Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μας έχουν αποδείξει ότι ούτε ιδεολογία έχουν, ούτε συνέπεια διαθέτουν.

Γιαυτό λοιπόν, προτείνω όταν μπούμε στην κάλπη να πετάξουμε τα ψηφοδέλτια των υποψηφίων που υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ και να διαλέξουμε από τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια τον (πραγματικά) ανεξάρτητο υποψήφιο ή τον υποψήφιο του μικρού κόμματος που πιστεύουμε ότι είναι πιο κοντά σε εμάς.

Ας κάνουμε για μια φορά την υπέρβασή μας. Νομίζετε ότι έχουμε να χάσουμε τίποτα ?