Τρόμος στις Βρυξέλλες

Μετά το Παρίσι, οι Βρυξέλλες. Πρίν η Μαδρίτη και ακόμα πιο πρίν το Λονδίνο. Η Ευρώπη μετράει βομβιστικές ενέργειες και νεκρούς, ενώ ο τρόμος απλώνεται πάνω απο την ήπειρό μας.Ο φόβος αρχίζει να φωλιάζει στους Ευρωπαίους και να δημιουργεί αντανακλαστικά.  

Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά της Ευρώπης δείχνει ότι η ισλαμική τρομοκρατία ήρθε για να μείνει. Και θα μείνει μέχρι εμείς, οι Ευρωπαίοι, να λύσουμε το πρόβλημα. Γιατί μάλλον το πρόβλημα σχετίζεται και με την Ευρώπη.

Οι Ευρωπαίοι πρέπει να απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα πριν αρχίσουμε να κατηγορούμε συλλήβδην λαούς και θρησκείες. Πρέπει επίσης, να αναρωτηθούμε για τις δικές μας ευθύνες πριν αναπτύξουμε συντηρητικά και ξενοφοβικά αντανακλαστικά που μπορεί να οδηγήσουν την Ευρώπη στο τέλος της. Διότι η Ευρώπη χωρίς τις αξίες της και τον πολιτισμό της, θα είναι απλά μια περιοχή του πλανήτη που ίσως και να μην αξίζει να υπάρχει.

  

Αλήθεια, πού και πώς δημιουργήθηκε η ισλαμική τρομοκρατία ? Στην Μέση Ανατολή  ή στις φτωχογειτονιές των Ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων ? Ποιοί είναι οι τζιχαντιστές και για ποιόν λόγο βρίσκονται ανάμεσα τους 5.000 Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι μέχρι πρότινος απολάμβαναν το ευρωπαϊκό κεκτημένο? Οι υπόλοιποι, οι μη Ευρωπαίοι, τι έπαθαν ? ομαδική υστερία και ξαφνικά αποφάσισαν να εκδικηθούν την Δύση, για τα δεινά του παρελθόντος τους? Τι ήταν τελικά η Αραβική Άνοιξη και ποιος την οργάνωσε? Πως δημιουργήθηκε ο ISIS και πώς κατάφερε να ελέγξει περιοχές οργανωμένων κρατών? Ποιος εξόπλισε και εκπαίδευσε τους μαχητές του ISIS και ποιος χρηματοδοτεί την λειτουργία του? Πώς είναι δυνατόν, η Δύση με τα τεχνολογικά μέσα που διαθέτει να μην μπορεί να εξουδετερώσει τον ISIS?

Τα ερωτήματα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν την τυφλή βία, όμως ας αναλογισθούμε πόσες φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθημερινοί άνθρωποι μετατράπηκαν σε κτήνη πιστεύοντας ότι υπηρετούν ανώτερες αξίες ή ιδέες ενώ στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι εξυπηρέτησαν τα συμφέροντα κάποιων λίγων.

Επειδή πιστεύω ότι οι συνθήκες διαμορφώνουν την συνείδηση του ανθρώπου, έφτασε η ώρα που οι Ευρωπαίοι πρέπει να επιλέξουν αν θα αλλάξουν τις συνθήκες ή την συνείδησή τους. Θα προτιμήσουν να αλλάξουν τις συνθήκες εκείνες που έχουν σαν αποτέλεσμα  την αντίδραση άλλων πολιτισμών ή θα αλλάξουν την συνείδηση τους και θα ξαναγίνουν ξενοφοβικοί και εσωστρεφείς ?

Η Ευρώπη έχει ένα σκοτεινό παρελθόν με την αποικιοκρατία, η οποία απομύζησε και αποσταθεροποίησε τον υπόλοιπο πλανήτη, διαμορφώνοντας συνθήκες αντίδρασης σε πολλούς πληθυσμούς. Δυστυχώς, η αποικιοκρατία δεν τελείωσε μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο αλλά μετασχηματίσθηκε, δημιουργώντας χώρες κουφάρια και εκατομμύρια μετανάστες στις πρώην μητροπόλεις, ενώ παράλληλα η αποικιακή κουλτούρα μεταφέρθηκε σε όλες τις ισχυρές χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία κλπ). 

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, η Δύση απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις του ψυχρού πολέμου προσπαθεί να ξεπεράσει τον χειρότερο εαυτό της, εντείνοντας την εκμετάλλευση του υπόλοιπου πλανήτη. Επικαλούμενη την εγκαθίδρυση δημοκρατίας σε κράτη, που η ίδια είχε φροντίσει να μην αναπτύξουν δημοκρατική συνείδηση, εισέβαλε και κατέστρεψε μουσουλμανικά κράτη (Ιράκ, Αφγανιστάν) ενώ ταυτόχρονα ενορχήστρωσε την αποσταθεροποίηση  άλλων (Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία κλπ) με απώτερο στόχο την ενεργειακή της αναβάθμιση. 

Την ίδια περίοδο, η Ευρώπη υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές επέβαλε λιτότητα και μείωση του κράτους πρόνοιας με κυριότερο αποδέκτη τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα των μεταναστών, πολλοί από τους οποίους προέρχονταν από τις παραπάνω μουσουλμανικές χώρες. Με απλά λόγια, η Ευρώπη συνέβαλε στην διαμόρφωση των συνθηκών που ανέπτυξαν τον εθνικισμό και τον ισλαμικό φανατισμό και τώρα υφίσταται τις συνέπειες.

  

Αν πραγματικά, η Ευρώπη θέλει να σταματήσει τον τρόμο πρέπει να αλλάξει τις συνθήκες που τον τρέφουν. Πρέπει να σταματήσει τις επεμβάσεις και την εκμετάλλευση των περιοχών στις οποίες εκτρέφεται και να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής και τις πολιτικές ενσωμάτωσης των μεταναστών που ζουν στο έδαφος της. Κυρίως όμως, πρέπει να σταματήσει να εθελοτυφλεί, θεωρώντας ότι έχει δικαίωμα να ηγεμονεύει χώρες για τα συμφέροντά της χωρίς αντιδράσεις.

Η Ευρώπη βρίσκεται εδώ και καιρό σε κρίσιμη καμπή και πρέπει να ξαναβρεί τον καλό εαυτό της, αυτόν του πολιτισμού και των αξιών του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και να αποδεσμευθεί από τον ηγεμονισμό και το αποικιακό της παρελθόν. Σε αντίθετη περίπτωση, θα βουλιάξει μέσα στον τρόμο σε έναν νέο μεσαίωνα, πολύ χειρότερο από τον προηγούμενο, αδυνατώντας να προστατευθεί από τα εκατομμύρια των κατατρεγμένων που θα μετακινηθούν εδώ, όσους φράκτες και αν σηκώσουμε.